آغاز

 

«همانا خداوند حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد،‌ تا زمانیکه آن قوم حالشان را تغییر دهند»                                      سورة رغد آیه 11

سخن و ملاک خود را با آیه‌ای از قرآن که سرشار از درس‌ها و عبرتها است، آغاز نموده‌ایم. اعتقاد دارم که بعضی از قواعد و قانونها در اسلام خاص مسلمانها نیست و قواعدی است کلی که در طبیعت حکمفرما است.

همان‌گونه که قانون انیشتین که می‌گویند: «برای هر عملی، عکس‌العملی است مساوی و مخالف جهت آن.» این قانون مخصوص مسیحی یا مسلمان،‌ ایرانی و اروپایی نیست. شما در هر کجای عالم از هر دین و شریعتی که باشید 2*2، حاصلش چهارتا است و مفهوم آیه نیز بر همین گونه است. یعنی آنکه تا مردمان یک جامعه خواهان تحولی نباشند، هیچ حرکت و تغییری صورت نخواهدگرفت.

هرگاه خواسته‌ایم علل عقب‌ماندگی‌مان را جستجو کنیم، عادت کرده‌ایم همه‌چیز را به دیگران نسبت دهیم و هیچ‌گاه پارامتر اصلی که خود ما هستیم را به نسبتش بررسی نکرده‌ایم. اگرچه دیگران نیز نقش داشته و دارند ولی خود ما هم بی‌نقش نبوده و نیستیم.

به یقین آنچه که امروز برماست، ریشة آن در خودِ مااست، چرا که بیشتر به گوشه‌ای خزیده‌ایم و نظاره‌گر بوده‌ایم تا بازیگر.  هان تا وقتیکه من و تو به بازیگری دیگران امید بسته‌ایم چگونه برمی‌اید که بر مشکلات خویش وجامه ظفر یابیم.

زینهار به خودِ خویش باید بازگشت و به وجودِ جوهرة خویش ایمان آورد.